Cairns. Inleveren van de camper (foto's geupload!)

12 mei (Cape Hillsborough Nature Resort, MacKay)
Elke dag is hier anders en de hoeveelheid indrukken die we op zo’n dag opdoen is enorm. Het is vandaag weer een fantastische dag geworden. Vandaag stond in het teken van de kangoeroes, vlinders en krabbetjes. Vannacht hebben we de kangoeroes al gezien. Toen Marjolein vannacht uit ons raam keek, stond er een Wombat vlak bij de camper en kort daarna kwam er een kangoeroe bij die op z’n gemak ging grazen naast onze camper en iets later kreeg hij nog gezelschap van een Waliby. Vanmorgen stonden we om kwart voor 6 op het strand (30 forste stappen) en daar waren al een stuk of 7 walibies en 1 kangoeroe. Leuk. Tegen 7 uur kwam de kangoeroe naar ons toe lopen, kwam vlak bij en ging uiteindelijk vlak bij mij liggen. Alsof hij aan het poseren was! Na het ontbijt hebben we een wandeling gemaakt door de bossen hier. We zagen al veel vlinders, maar op een gegeven moment kwamen we langs een aantal struiken waar er ontzettend veel opzaten en als we langsliepen vlogen ze op. Het leken wel vallende blaadjes, geen tientallen maar honderden. Heel bijzonder. De wandeltocht kwam uit aan de andere kant van de berg op het strand (volledig verlaten) en omdat het eb was konden we via het strand terug. Terwijl we terugliepen zagen we eerst kleine zandkleurige krabbetjes lopen, maar een stuk verder enorme groepen kleine krabben met een blauwachtig schild. Erg leuk. Na de lunch hebben we nog een stuk gelopen, en dat was een route door een stuk regenwoud en mangrove. Er stond ook wat uitleg bij over de originele bewoners van dit gebied, waarvan er nog maar een paar over zijn. Zij leefde in groepen van ongeveer 300 personen en iedereen hoorde bij een specifieke groep, die gekoppeld was aan een belangrijk dier. Op deze manier hoorde iedereen bij een groep, maar de groep had ook als taak ervoor te zorgen dat er goed werd omgegaan met het dier, zodat het ook in de toekomst er nog zou zijn. Een mooie gedachte.
De rest van de middag lekker op het strand doorgebracht. Ton in de schaduw, James Boag’s erbij en lekker muziekje aan en Marjolein in de zon op het strand schelpen aan het zoeken. Wat een geweldige plek is dit!

13 mei (Caravan park Townsville, Townsville)
Vandaag een stevige reis gemaakt, zo’n 400 kilometer. Naar Nederlandse maatstaven doe je daar 3,5 tot max 4 uur over, hier in Australië is dat wel anders. Bruce Highway (de A1) is de doorgaande snelweg, en dat is een 2-baans weg. De conditie van de weg is niet echt goed tot slecht, zodat lekker doorrijden niet echt mogelijk is. Op sommige stukken lukt 120, meestal tussen de 100 en 80, geregeld minder (bijvoorbeeld wanneer je door een stadje gaat). Daarnaast wordt er hard gewerkt aan de highway en dat betekent voortdurend stilstaan, omdat dan 1 van de 2 banen is afgesloten. Het verkeer regelen gaat hier overigens nog met de hand, er staan mannetjes (vaak oude mannetjes of vrouwtjes trouwens) met een bordje “stop” of “slow”. Gelet op het aantal plekken waar onderhoud gepleegd wordt, lijkt me de weg- en waterbouw een van de grootste sectoren van het land (als we het regelen van het verkeer meerekenen zeker :)).
Ons huis geparkeerd net buiten Townsville in een wat treurig caravan park, zoals we die eigenlijk in de buurt van grotere steden eigenlijk altijd wel gehad hebben. Het grootste deel van de camping is in beslag genomen door vaste standplaatsen, en die mensen wonen er daadwerkelijk. En dat zijn niet de beste plekken om te wonen. Onderweg hadden we nog verse groenten en fruit gekocht dus we hebben wederom gezond en lekker gegeten!

14 mei (Bungalow Bay, Horseshoe Bay, Magnetic Island)
Vroeg opgestaan om naar Magnetic Island te gaan. Magnetic Island heeft zijn naam te danken aan ontdekkingsreiziger Cook, die voor Australië erg belangrijk is. Toen hij problemen met zijn kompas had weet hij dat (ten onrechte) aan magnetische eigenschappen in de bergen van het eiland. Het eiland heeft er een naam aan overgehouden in ieder geval.
We hebben besloten Chaepa mee te nemen naar het eiland. Hij maakt wat mee op zijn oude dag. Rond 10 uur waren we op het eiland en hebben eerst wat inkopen gedaan en heerlijk “beachfront” geluncht. Marjolein heeft op het strand veel mooie grote dingen gezien, als het aan haar zou liggen zouden we nog een extra tas mee naar huis nemen. Het leek op stukjes koraal, maar dat ga we later checken als we gaan snorkelen op het Reef. Na een korte wandeling lekker naar Horseshoe Bay, naar het strand. Een deel van het strand was met netten beschermd tegen onze vrienden de stingers en dus konden we lekker zwemmen. Op en rond het strand hing een heerlijk relaxte sfeer. Erg van genoten. ’s-Avonds terug geweest om een lekker biertje te pakken en te eten op de boulevard. Nou ja boulevard, 1 pub en 2 restaurants, maar wederom wel erg gezellig. No worries!
Van de ober nog een heerlijk recept voor een shot gekregen (en geproefd natuurlijk). Chambord met Baillys en op het glas een randje suiker op limoen. Een bonbon in je mond.

15 mei (Campingground Jourama Falls, Paluma Range NP)
Vanmorgen weer overgestoken en naar Paluma Range NP gereden, ongeveer 80 kilometer boven Townsville. Als eerste naar Paluma gereden via Little Crystal Creek over de Mt Spec road. In Lonely planet beschreven als “dramatic narrow road with lose-your-lunch twists”. Onze lunch bij Little Crystal Creek genoten om vervolgens bij de watervallen in de rock pooles te zwemmen. Nou ja, Marjolein dan, voor mij was het wat te koud. We hebben er ook prachtige grote felblauwe vlinders gezien. De weg naar boven hebben we verder uitgereden voor een prachtig uitzicht van McClelland’s Lookout. Vervolgens afgedaald en doorgereden naar het meer noordelijk deel van het park met de Jourama Falls. Daar staan we op een bushcamping die we vrijwel voor ons alleen hebben. Genoten van een lekkere BBQ en een prachtige sterrenhemel boven ons.

16 mei (Camping park bij Cairns)
Vannacht was het best koud geweest en we waren vroeg op. Het is hier nu herfst (nou, als we dit weer in de zomer in Nederland hebben, dan spreken we over een top-zomer). Herfst gaat hier ook anders als in Nederland, hier laten de bomen de bladeren niet vallen maar de bast.
Als eerste op het programma stonden de Jourama Falls, daar stonden we immers vlak bij en waren gisteren niet meer aan toegekomen. Via een mooi pad liepen we ernaar toe. Op een gegeven moment moesten we de rivier door (via stepstones en bruggetjes) en kregen we goed zicht op de breedte van de rivier. De stenen waren kolossaal en allemaal mooi glad gepolijst. Na een stevige klim kwamen we op het lookout punt en zagen een machtige waterval die via verschillende bassins naar beneden kwam. Zo wil je je ochtendwandingen altijd wel maken! Toen door naar Ingham om af te slaan naar de Wallaman Falls. Wederom een spectaculaire tocht toen we eenmaal door het dal heen waren en fors begonnen te klimmen. Voor we het wisten zaten we in het regenwoud en de weg ging over van verhard naar grint. We kwamen niemand tegen: we voelden ons echte pioneers! (Ja natuurlijk waren er al honderduizenden voor ons over de weg gegaan, maar toch). Dat gevoel werd versterkt bij het laatste stuk voor de waterval. We werden tegengehouden door een trafic-controller die ons vertelde dat we moesten wachten. Op dit moment werd de weg namelijk gemaakt door 2 grote bulldozers en een wals. (De orkaan Larry heeft in dit gebied ruim een jaar geleden enorm huis gehouden en grote stukken weg en wandeltracks weggevaagd. Het hele gebied is 7 maanden gesloten geweest en nu zijn er nog steeds stukken afgesloten. Het verklaarde ook de enorme ravage in de bossen beneden in het dal waar bijna de helft van de bomen of geknapt was, of schuin stond of compleet geveld was). In ieder geval nadat de bulldozers en wals hun werk gedaan hadden gingen wij als eerste over de (gedeeltelijke) weg. Als je dan geen pioneer bent…
We hebben al behoorlijk wat watervallen gezien, en dan kom je bij deze uit. Hij valt bijna 300 in een vrije val naar beneden en is daarmee de langste “single drop” waterval van Australië. Onwijs mooi. Een Australische die er stond vertelde dat we geluk hadden vandaag. Volgens de Aboriginals is er geen regenboog te zien in de waterval wanneer de geest van de waterval niet in een goede bui is en als zijn humeur goed is zien we er wel 1.Vandaag waren er 2 te zien, hij had dus een topdag vandaag! Wij trouwens ook. Adembenemend mooi was het, en dan is het nu niet eens regentijd, kun je nagaan als de knop helemaal open gaat!
De rest van de dag zijn we doorgereden naar Cairns waar we morgen onze Cheapa inleveren en voor de komende week een huurauto hebben geregeld. Kunnen we hier op ons gemak onze spullen inpakken. Op de camping net nog even geprobeerd op internet te komen, maar dat was weer als vanouds, drama. We gaan morgen op zoek naar een goede internetverbinding om wat zaken voor de komende week te regelen.