Even relaxen aan zee (Cape Hillsborough)

10 mei (Explorers’ Haven, Eungella)
Vanmorgen was het enorm mistig. Daar staat deze plek overigens om bekend, de naam van het park betekent volgens de taal van de oorspronkelijke bewoners “land van wolken”. Marjolein was vroeg wakker geworden om met Lars een video-chat uit te proberen, uiteindelijk is dat ook gelukt. Haar dag kon niet meer kapot! Later de ochtend hebben we een wandeltocht gemaakt door een stuk regenwoud. Het was mooi, maar haalde het niet bij eerdere tochten. We waren tegen een probleem met de creditcard gelopen, we hadden op de dollar precies genoeg geld bij voor de camping. Gewacht tot het 9 uur was in Nederland en in overleg met de Rabobank is dat snel en goed opgelost. Vervolgens zijn we tot vrij laat in de avond bezig geweest de rest van de vakantie in te plannen. Het moeilijke hier in Australië is niet om te kiezen waar we naar toe willen, maar om te kiezen wat we niet (kunnen) doen. Nu hebben wij toch redelijk wat tijd uitgetrokken voor deze reis, maar elke keer weer moeten we kiezen om dingen niet doen!
Maar goed, we zijn eruit en hebben voor zover nodig de meeste boekingen al gemaakt. Op 17 mei leveren we de camper in en gaan dan in een huurauto verder. We gaan dan naar het Great Barrier Reef, een paar dagen naar Cape Tribulation waar regenwoud en strand bij elkaar komen en waar we (als het lukt) nagenoeg op het strand zullen slapen en naar Sanctuary Retreat, midden in het tropisch regenwoud met de mogelijkheid Cassowary’s tegen te komen. Dan verlaten we het oosten van Australië en vliegen naar Ayers rock in de Outback (woestijn midden in Australië) voor een dag of 3. Dan vliegen we door naar Melbourne en bezoeken we Marc(o). Erg leuk om te zien hoe hij woont en leeft, maar een beetje afzien wordt het wel: het is daar maar 10 graden! Van Melbourne gaan dan we door naar Sydney. We vliegen via Dubai en daar blijven we 1 extra dag. De komende weken zien er dus bijzonder goed uit!

11 mei (Cape Hillsborough Nature Resort, MacKay)
Gisteravond ook nog reacties van onze reis-“volgers” kunnen bekijken. Leuk om de reacties te lezen en te zien hoe er meegeleefd wordt. Vanmorgen zijn we redelijk op tijd vertrokken en begonnen onze rit met een stevige en steile afdaling naar de vallei en terug naar Mackay. Nog even de afslag genomen naar een ander stuk van het Eungella NP, Finch Hatton Gorge. Wat een waanzinnige weg alleen al naar dat stuk. Over “unsealed road” (dat is niet geasfalteerd, dus in het gunstige geval grint, anders gewoon wat er ligt) gereden, door beekjes en riviertjes naar dat regenwoud. Hier hadden we gisteren eigenlijk beter heen kunnen gaan voor de wandeling (nog mooier). Helaas hadden we nu onvoldoende tijd om hier te gaan wandelen. Maar wel blij dat we nog naar dit stuk zijn gereden, enne, deze wandeling houden we dan tegoed voor de volgende keer.
Terug in Mackay geïnformeerd naar een goed visrestaurant voor de lunch. We werden naar de jachthaven gestuurd, dat klonk goed en vertrouwd. Bleek dat het een soort fastfoodconcept was. De vis kregen we op een stukje vetvrij papier in een kartonnen doosje, net als de frites. Hoewel het erg lekker was, toch een eigenaardige manier van presenteren. En op Marco’s advies hebben we iets later James Boag’s bier gekocht.
Door naar ons doel: het Cape Hillsborough NP. En ja hoor, de ene mooie plek hebben we net gehad en de volgende is er weer. We slapen hier nagenoeg aan het strand, 15 meter lopen en we staan op een prachtig strand met vulkaan rotsen voor de kust en op het strand. Waanzinnig mooi. Vanuit de bossen zo het strand op, en er is vrijwel niemand op dat strand. Natuurlijk gingen we direct na aankomst het strand op voor een lekkere wandeling en verkenning. Wat een apart zandstrand overigens, we liepen grotendeels over een ‘tapijt’ van kleine zandbolletjes die bovenop het zand lagen en er waren veel kleine en iets grote gaatjes in de grond van krabbetjes.. We vonden hier 2 mooie ronde witte schelpachtige dingen (ter grootte van een euro) met daarin de vorm van een ster. Ook hier is overigens in zee de box jellyfish actief dus zwemmen is er niet bij. De jellyfisch is de zeer gevaarlijke doodskwal die, als hij je te pakken heeft, inderdaad dodelijk kan zijn. Ze noemen hem ook stinger en in de periode oktober tot en met mei moet je in deze omgeving dan ook wetsuits (stingersuits) aan als je in zee wilt. We hebben hem nog niet gezien, maar dat blijft hopelijk ook zo. Er zijn overigens nogal wat giftige en gevaarlijke dieren hier in Australië. Naast de kwal ook een aantal zeer giftige slangen, zoutwaterkrokodillen en zelfs een “stinger” plant (de gympie gympie). Je moet er niet teveel bij stil blijven staan, maar wel op je hoede zijn.
Terug van het strand lekker de BBQ opgestookt en heerlijk gegeten. En natuurlijk de James Boag’s gekeurd. Prima biertje Marco! In het park, en ook op de camping, zitten kangoeroes en wallaby’s en die gaan we morgenochtend hopelijk zien. Dit park staat er namelijk om bekend dat vroeg in de ochtend (rond 6 uur) de kangoeroes over het strand naar zee huppen voor een slokje zeewater, om zo aan zout te komen! En dat doen ze op het strand voor onze neus. Het wekkertje is gezet!

11 mei (Cape Hillsborough Nature Resort, MacKay)
Elke dag is hier anders en de hoeveelheid indrukken die we op zo’n dag opdoen is enorm. Het is vandaag weer een fantastische dag geworden. Vandaag stond in het teken van de kangoeroes, vlinders en krabbetjes. Vannacht hebben we de kangoeroes al gezien. Toen Marjolein vannacht uit ons raam keek, stond er een Wombat vlak bij de camper en kort daarna kwam er een kangoeroe bij die op z’n gemak ging grazen naast onze camper en iets later kreeg hij nog gezelschap van een Waliby. Vanmorgen stonden we om kwart voor 6 op het strand (15 seconden lopen) en daar waren al een stuk of 7 walibies en 1 kangoeroe. Leuk. Tegen 7 uur kwam de kangoeroe naar ons toe lopen, kwam vlak bij en ging uiteindelijk vlak bij mij liggen. Alsof hij aan het poseren was! Na het ontbijt hebben we een wandeling gemaakt door de bossen hier. We zagen al veel vlinders, maar op een gegeven moment kwamen we langs een aantal struiken waar er ontzettend veel opzaten en als we langsliepen vlogen ze op. Het leken wel vallende blaadjes, geen tientallen maar honderden. Heel bijzonder. De wandeltocht kwam uit aan de andere kant van de berg op het strand (volledig verlaten) en omdat het eb was konden we via het strand terug. Terwijl we terugliepen zagen we eerst kleine zandkleurige krabbetjes lopen, maar een stuk verder enorme groepen kleine krabben met een blauwachtig schild. Erg leuk. Na de lunch hebben we nog een stuk gelopen, en dat was een route door een stuk regenwoud en mangrove. Er stond ook wat uitleg bij over de originele bewoners van dit gebied, waarvan er nog maar een paar over zijn. Zij leefde in groepen van ongeveer 300 personen en iedereen hoorde bij een specifieke groep, die gekoppeld was aan een belangrijk dier. Op deze manier hoorde iedereen bij een groep, maar de groep had ook als taak ervoor te zorgen dat er goed werd omgegaan met het dier, zodat het ook in de toekomst er nog zou zijn. Een mooie gedachte.
De rest van de middag lekker op het strand doorgebracht. Ton in de schaduw, James Boag’s erbij en lekker muziekje aan en Marjolein in de zon op het strand schelpen aan het zoeken. Wat een geweldige plek is dit!