Ellis Beach en Sanctuary Retreat (Mission Beach)

22 mei (Ellis Beach)
Het weer was iets beter, maar hield nog steeds niet over. Op ons gemak de tocht terug gereden om zo nog een keer lekker van het regenwoud te genieten. Onderweg nog even gestopt voor een lunch, waarbij Marjolein een enorme hamburger verorbert heeft. Na zo’n burger met alles d’er op en d’er aan (op de kaart stond dan ook “burger and a lot”) hoef je echt nooit meer McDonalds.
Inmiddels zit ik op de veranda van onze beachfront bungalow. Het strand is 5 meter weg, de zon schijnt lekker en het strand is van ongekende schoonheid. Ook hier willen we nooit meer weg. Als er een paradijs bestaat, dan zijn wij er nu dichtbij. Vandaag blijven we lekker hier, genieten van de locatie, het strand en elkaar. Voor morgen staat onze snorkelexcursie naar het Great Barrier Reef geboekt!

23 mei (Ellis Beach)
Wekker ging vroeg vandaag, om 7:30 uur inschepen in Cairns! En we waren mooi op tijd bij de boot van vandaag: Passions of Paradise, ondanks dat ik mijn zwembroek vergeten was. Toch niet een geheel onbelangrijk attribuut bij het snorkelen. Het zou een dag van uitersten worden. Het weer was niet goed (zeg maar slecht: strak windje en een miezerregen) toen we uitvoeren. Ik stond vrij snel buiten, de ervaring heeft mij geleerd voor mij de combinatie boot, wind en binnen zitten niets uithaalt. Marjolein voelde niets, bleef stoer binnen zitten, maar kwam even later toch ook wat witjes naar buiten. Dan is een tocht van 2 uur toch wel afzien, zeker wanneer de miezerregen stortregen wordt en je moet kiezen om zeiknat te worden of ziek. Nat dus. Maar dat was allemaal snel vergeten toen we bij de eerste locatie aankwamen: Michaelmas Cay, een zandeiland midden op het reef. Gewapend met wetsuit, snorkel, flippers en drijfbanden werden we op het eiland afgezet en konden we vanaf het strand rustig het water in. Het snorkelen viel mij overigens als debutant in het begin niet mee. Marjolein had wat meer ervaring en die ging het dan ook goed af. Na enige tijd begon het te wennen en kon ik echt gaan genieten van alles wat er te zien was. Meteen vanaf het begin, briljant. Eerst zand natuurlijk, maar ook daar al meteen de eerste vissen al die je nieuwsgierig komen bekijken. Dan een klein stukje verder het koraal met een waar kleurenvuurwerk. Felblauw, fluoriserend geel, wit, oranje, zwart. Enorme schelpen, kleine visjes, scholen vissen, grotere vissen. Ongelooflijk en echt sensationeel. Na een tijd (1 -2 uur) werden we teruggebracht naar de boot (catamaran) en konden we lunchen. Op naar de 2e locatie die een klein stukje verder lag en waar wij alleen waren. Daar moesten we vanaf de boot het water in. De golven waren hier fors hoger en daarmee voor mij de moeilijkheidsgraad ook! Toch was ook dit een mooi stuk, het was hier een stuk dieper en het koraal was ouder zodat je andere dingen zag. Een aantal waren vissen al gewend aan deze catamaran en ons gewoon opwachtte. En dat werd met wat voer beloond natuurlijk. Zo kwamen we oog in oog met een vis van wel 1 meter (een moari swarve ofzo) die niet mensenschuw was en die je bijna kon aanraken. Wat een belevenis. De terugweg begon redelijk, we konden lekker op het dek liggen, echter al snel begon het weer te regenen en te waaien. Weer 2 lange uren…
Nu ik ook aan het nadenken ben over mijn volgende baan ben ik er na vandaag wel uit dat er geen carrièreswitch gaat komen richting zeeman of duiker. Ondanks de reis wel een onvergetelijk ervaring en ik ben heel blij dat we dit mee hebben mogen maken en dit hebben kunnen zien.

24 mei (Sanctuary Retreat, Mission Beach)
Vandaag zijn we in de enige locatie die we in Nederland al op ons lijstje hadden staan, zoveel goede en lovende verhalen hadden we er tijdens de voorbereiding over gelezen. Hoewel het afscheid van Ellis Beach ons wel aan het hart ging was er gelukkig voor ons geen stralende zon, anders zou het nog moeilijker zijn geweest. Op ons gemak naar Mission Beach gereden, een tocht van ongeveer 3 uur, over de voor ons inmiddels vertrouwde Bruce Highway. Onderweg nog een veld helemaal vol met kangoeroes gezien waar we even foto’s zijn gaan maken. Prachtig om te zien.
De omgeving bij Mission Beach is erg mooi, veel regenwoud en mooi glooiend. Na een tocht die we strikt volgens de verhuurvoorwaarden al weer niet mochten maken, konden we onze auto parkeren en bellen met de receptie. Daar namen ze niet op (deden ze de voorgaande dagen ook al niet) en we stonden even te twijfelen tot er een Jeep kwam aanrijden, die ons vroeg of we mee wilden rijden. Bagage en onszelf erin en daar gingen we een paar abnormaal steile hellingen op en af. De dame in de Jeep was niet echt onder de indruk en reed op haar gemak met een hand sturend. De receptie zit in het Long House en dat is een prachtig licht gebouw met een hele mooie vloer (je word dan ook geacht er niet met je modderschoenen overheen te banjeren) en een perfect uitzicht over het woud naar de koraal zee. Nu heb ik nog niet een Aussie op stress kunnen betrappen, maar de receptionist heeft “relaxed-zijn” wel tot een ware kunst verheven. (Verklaart ook meteen het omgaan met de telefoon). Heerlijk, je voelt je direct thuis, op je gemak en relaxed. Sanctuary Retreat heeft hutten die op palen staan, de “muren” zijn van muggengaas en er staat een bed en een toilet in. Midden in de jungle, zodat je optimaal van geluid en geur van het regenwoud kunt genieten. Douche is gemeenschappelijk. Wij hebben gekozen voor een wat luxere met eigen douche. En wat voor een, een van de buitenwanden van de douche is van glas, zodat je zo de jungle inkijkt en het lijkt alsof je buiten staat te douchen. Schitterend gedaan. De kamer zelf is simpel, maar wel allemaal van eerlijke en mooie materialen. Balkonnetje erbij wat uitkijkt over, jazeker, het regenwoud.
Net onze eerste wandeling gemaakt, het voetpad naar de parkeerplaats. Dat is al een avontuur op zich. Echt dwars door het woud, een smal, glad natuurpad met veel niveauverschil. Terug via het zwembad wat erbij hoort. Door het klimmen en dalen (plus dat het door de regen erg nat en glibberig was) een forse tocht. Meteen de douche ingewijd en lekker in het “Long House” wat gedronken, het verslag op internet bijgewerkt en gegeten. Heerlijke relaxte sfeer hangt hier. Wat is dit (weer) een echte toplocatie. Tijdens het eten dit tot de absoluut beste plek om te overnachten van onze vakantie benoemd.

25 mei (Sanctuary Retreat, Mission Beach)
Vannacht heerlijk geslapen midden in de jungle geluiden (en geluid van regen). We zijn erg op ons gemak opgestaan, het regende nog steeds. In het Long House ontbeten, de was gedaan (dit was onze laatste gelegenheid om nog wat schone kleren te krijgen voor onze laatste dagen hier) en het verslag weer bijgewerkt. Marjolein wilde naar onze hut lopen maar kwam snel terug gerend omdat ze een Cassowary met een jong tegenkwam. Nu hadden we al eerder een Cassowary gezien in de Zoo, maar in het wild is toch wel een extra dimensie. Wat een enorm en apart beest. Zwarte veren, grote hoorn op zijn kop en blauw met rode nek. Je vraagt je af wat voor een bui de natuur had, toen ze de Cassowary ontwierp. Vast een beetje melig en rebels.
Ze worden overigens enorm bedreigd en zijn van grote waarde voor het handhaven van de diversiteit in het regenwoud, ze verspreiden namelijk zaden uit de vruchten die ze eten. Er zijn er nog maar zo’n 1.500 in het wild en de druk op de beesten is groot. Ze was er samen met een jong. Kom je er een tegen, dan moet je wegwezen door langzaam naar achter te lopen. Echt lekker tijd voor een foto was er dus helaas niet, maar ik heb er toch een kunnen maken!
Vanmiddag nog even lekker over Brooks Beach gelopen, het strand waar Sanctuary Retreat op uit kijkt. Je vind er mooie stukken van het Reef die daar (denken we) afgebroken zijn. En verder blijft het een fantastisch gezicht al die stukken van het regenwoud die zo aan het strand grenzen. Vanavond weer lekker relaxen, eten en redelijk op tijd naar bed, immers morgen moeten we op tijd op omdat we om 10:00 uur in Cairns moeten zijn om te vertrekken naar Alice Springs voor ons uitstapje naar Ayers Rock!