Eerste dagen met de camper
Door: marjoleinenton
Blijf op de hoogte en volg Marjolein & Ton
28 April 2012 | Australië, Armidale
25 april
Vanmorgen per trein vertrokken naar onze camper. Na enig zoeken gevonden. Het betalen bleek lastig, creditcard werd geweigerd en ook mijn gewone bankpas. Dat gaat toch niet helemaal vanzelf hier. Uiteindelijk is eerst de borg per creditcard betaald , vervolgens een deel via mijn bankpas en tenslotte het resterend deel weer via creditcard betaald. Er zal wel enig limiet op hebben gezeten, maar uiteindelijk blij dat alles betaald is: immers geen geld, geen camper! Eerste rit was naar de supermarkt waar we proviand insloegen. Daar hebben we ons weer verbaasd over de kosten. Vanuit de camperverhuur hadden we een briefje meegekregen hoe we het snelst naar de Blue Mountains moesten komen. Ondanks een aantal pogingen lukte het ons niet om de weg via dat briefje te vinden, maar uiteindelijk hebben we de route ergens middenin opgepikt.
Het links rijden valt eigenlijk wel mee tot nu toe. Wel heb ik al 150 keer de ruitenwissers aangezet wanneer ik richting aan wilde geven maar verder gaat het redelijk goed. Wanneer je meerijdt met de rest gaat het prima, alleen wanneer je na moet denken (bijvoorbeeld wanneer je alleen een rotonde nadert) gaat het niet echt vanzelf. Wel is het even wennen aan het feit dat de auto hoog is en dus meer gevoelig voor wind, je moet echt wel 2 handen aan het stuur houden.
Onze camper heet “Cheapa Campa” en was ook daadwerkelijk aanzienlijk goedkoper dan anderen. Onze verwachting was dan ook niet zo hoog, maar hij ziet er meer dan redelijk uit. Je kunt zien dat hij gebruikt is, maar verder prima. Het is niet zo dat alles zo’n beetje uit elkaar valt.
Tegen de avond gearriveerd in Katoomba wat zo’n beetje als het hart van de Blue Mountains wordt gezien. Op zoek naar onze camping hebben we het Echo Point al gevonden, wat uitzicht geeft over de Three Sisters. Alleen, wat was het koud! Een striemende wind ging door merg en been en het uitzicht kon ons niet echt bekoren. Wel hebben we daar de route naar onze campsite gevonden en vlak voor het donker kwamen we daar aan. Onze eerste actie was het inrichten van de camper en opbergen van onze spullen. Op het eerste gezicht leek het alsof er erg weinig opbergruimte was, maar met onze gezamenlijke creativiteit is uiteindelijk, inclusief onze reistassen, alles opgeborgen. Dat is eigenlijk de eerste keer dat we blij zijn dat we deze tassen hebben genomen. Onze traditionele “begin van de vakantie” maaltijd gegeten: stokbrood met brie en een stukje ui en tomaat met een glas rode wijn. Laat het nu maar beginnen! Verder nog even plannen gemaakt voor morgen en uiteindelijk op tijd naar bed gegaan, onder andere vanwege de kou.
26 april (Katoomba Falls Caravan Park, Katoomba)
Lekker op tijd wakker met een stralend zonnetje. Wat een verschil met gisteren. Maar koud is het wel geweest vannacht! Dat was goed te voelen toen we beiden midden in de nacht eruit moesten wegens een te volle blaas. Gauw maar achter onze camper de struikjes in. Toen we ’s morgens vroeg wakker werden zagen we een merkwaardige vogel bij ons in de boom zitten en weer iets verderop hebben we eindelijk ontdekt hoe egels overnachten: in de boom! Hoewel ik gisteren de stroom aangesloten had deed onze magnetron en waterkoker het niet. Dat hadden we soepel opgelost door het water te koken. Ontdekte Mar deze ochtend dat er nog een schakelaar omgezet moest worden…
Het is vandaag een fantastische dag geworden. We hebben lekker ontbeten met toast, kaas, ham en marmelade. De kaas en ham waren bevroren, zo koud stond de koelkast! Na het ontbijt zijn we onderweg gegaan voor een mooie tocht. Direct vanaf onze campplaats konden we in een kwartiertje naar de Katoomba Falls lopen. Vanaf daar was er een mooie tocht (Prince Henry route) via prachtige uitzichtpunten naar Echo Point met uitzicht op de Three Sisters (hét beeldmerk van de Blue Mountains). Daar besloten we om de Giant Stairway te nemen (en Giant was hij: bijna 900 treden!) naar de onderkant van de Three Sisters. Inderdaad, naar beneden dus. Vervolgens onderlangs naar de Scenic Railway, volgens de advertenties de steilste spoorweg ter wereld met 52 graden helling. De trein bleek over rails te lopen, maar via kabels naar boven en beneden getakeld te worden. Wel een spannende ervaring! Boven nog genoten van het uitzicht en met een paar minuten waren we terug bij de camper. Al met al toch ruim uur 6 onderweg geweest en wel een beetje bang voor spierpijn morgen van die 900 treden. Het weer was super, dus lekker buiten een biertje gedronken en later een heerlijke douche genomen en gegeten. Voortdurend vliegen en lopen er de meest waanzinnige vogels rond: schreeuwende Ara’s, prachtige parkiet/papagaai achtige enzovoorts. Echt bijzonder. Waar je bij ons een musje ziet, zie je hier prachtig gekleurde vogels. Heel de tijd horen we ze. Marjolein heeft net de afwas gedaan en de BBQ plaats ontdekt. Hier kun je voor 1 of 2 dollar een grote bakplaat huren om lekker op te kunnen BBQ’en en roerbakken. Zeker beter dan het prutsen in de camper. Goed idee voor morgen. We zijn redelijk moe, dus heel laat zal het vandaag niet worden denk ik zo. Nog wel even de plannen voor morgen maken, dan rijden we nog de hele dag door de Blue Mountains en willen op de high-lights stoppen.
27 april (Caracourt Caravan Park, Singleton)
Het is inderdaad niet laat geworden… Vanmorgen wel vroeg op en na een heerlijke douche dus op tijd aangereden. Na onze toch wel forse inspanning van gisteren, had vooral Mar “wat” last van spierpijn en algehele vermoeidheid. Gisteravond was het plan nog om eerst een klein stukje terug te rijden naar de Wentworth Falls, maar dat hebben we uiteindelijk niet gedaan en zijn direct naar ons tweede geplande doel Blackheath gereden en wel naar Govertts Leap voor de Horse Shoe Falls. Vanaf Govertts Leap hadden we zicht op de waterval en een kleine wandeltocht naar beneden zag er aanlokkelijk uit. Hoewel kort, was het wel weer een stevige wandeling en hebben we zeker weer zo’n 150 treden (maar nu ook omhoog!) toegevoegd na ons avontuur met de Giant Stairways van gisteren. Maar het was de moeite waard, het bracht ons naar een fantastisch uitzicht op de waterval en ook over de hele vallei.
De weg ernaar toe was overigens prachtig. Fantastisch mooie lanen met mooie huizen en schitterend aangelegde tuinen die volop in herfstkleur waren. Echt een plek om te willen wonen.
Na het bezichtigen van de Shoe Horse waterval doorgereden richting Lithgrow. Net voor dit plaatsje hebben we de afslag naar Lake Tyell genomen en heerlijk geluncht: zelf klaargemaakt in ons rijdend huisje. Vervolgens naar Windsor gereden waar we hebben gekozen om onze weg richting noorden te vervolgen door Wollemi en Yengo national Park in plaats van over de Pacific Highway. De weg naar Windsor was weer heel anders dan wat we eerder van de Blue Mountains hadden gezien. Heel liefelijk, prachtige herfstkleuren en wat opviel was een enorm aantal appelverkooppunten langs de weg. Het eerste doel na Windsor was een kilometer of 20 verderop overnachten, echter de campplace bleek niet open te zijn voor passanten. Een briefje gaf de tip om de Putty Road naar Singleton verder te rijden tot we na zo’n 80 kilometer een Halfway Roadhouse tegen zouden komen waar we zouden kunnen overnachten, tanken en eten. Echter Halfway Roadhouse was afgebrand en we reden maar door naar Singleton. In dit stuk begon de enorme ruimte die er in Australie is op te vallen. Ongelooflijk grote weilanden met een koe of 4 erin en vrijwel geen huizen of boerderijen te zien. Even verder begonnen de bergen weer.
Een kilometer of 70 voor Singleton ging het lampje van de benzine branden, en het aantal benzinestations op deze route was niet heel dichtbezaaid… Uiteindelijk op tijd kunnen tanken, en toen moesten we nog op zoek naar een campplaats. Inmiddels was het donker geworden en de navigatie werkte nog steeds niet op zo’n manier dat wij het ook begrepen. Toen we (Ton) het eigenlijk al op hadden gegeven en aan het zoeken waren naar “zo maar een plek” vonden we een camping. Lekker pasta gemaakt en gegeten en ook vandaag zou het zomaar kunnen dat het niet zo laat gaat worden…
28 april (Pembroke Tourist and Leisure Park, Armidale)
Vandaag kreeg Marjolein weer praatjes, de vermoeidheid was uitgewerkt. We waren weer vroeg wakker en lekker geslapen. Vannacht was aanzienzienlijk minder koud dan in de Mountains. We hebben besloten niet over de Pacific Highway naar Brisbane te gaan, maar door het binnenland over de New England Highway (15). De kust tussen Sydney en Brisbane noemen ze hier de Goldcoast en is te vergelijken met Spanje (Loret de Mar), er wordt niet echt enthousiast over gesproken, vandaar onze keuze (die ook wat lokale instemming kreeg). Vandaag (en ook morgen) worden reisdagen om een stuk richting Brisbane te komen.
De dag begon mistig, wel droog in Singleton, in de loop van de dag ging het steeds harder regenen. (De Goldcoast heeft > 300 dagen zon per jaar; of we de juiste keuze gemaakt hebben?) Het beginstuk van de trip was niet erg mooi, heel erg veel open mijnbouw met hoge heuvels van afval en enorme apparaten. Verderop werd het mooier met rond Scone enorm veel boerderijen met paarden en wat verder veel koeien en schapen. De wijze waarop hier vee gehouden wordt ziet er wel heel veel beter uit dan bij ons. Enorm veel ruimte, loslopend, eigenlijk zoals in de natuur. In Tamworth halt gehouden en daar liepen we uit bij een wedstrijd Australian Footbal van de plaatselijke helden tegen een voor ons onbekende tegenstander. Een echte mannensport en leuk om te zien. Zeuren en klagen is er hier niet bij. Als onze voetballers dit zouden moeten incasseren zou er voortdurend een ambulance op het veld staan. Ook naar elkaar of naar de scheidsrechter viel geen onvertogen woord. Na de wedstrijd gewoon met elkaar aan het bier. Zo hoort dat.
Het is ons trouwens vandaag opgevallen dat er enorm veel Australische mannen zijn met grote, lange, ruige baarden (en ook een stoere fourwheel drive, vaak met een hond erbij). Waarschijnlijk hebben ze ook motorzagen en bijlen.
De stadjes waar we doorheen komen hebben iets Amerikaans. Meestal een lange weg waarlangs het stadje (500 tot 1000 inwoners) is gebouwd, huizen vaak met een overkapping naar de straatkant toe. Je ziet overigens dat de Australiërs worstelen met de Aboriginals. Als het echte begin van Australië, een streek of een dorp wordt altijd het ‘blanke’ begin aangegeven, maar er wordt wel bij vermeld wie de oorspronkelijke bewoners zijn/waren.
We zijn inmiddels aangekomen in Armidale, waar het met zachtjes regenen is opgehouden. Armidale is een wat grotere plaats met een groot aantal mooie watervallen in de buurt. De highway heet hier zelfs de Waterfall road. De eigenaar van de campsite is een erg joviale en gezellige man en heeft op een kaart de “must see” watervallen ingetekend. Dat is dus voor morgen ons eerste doel. Deze campsite heeft (eindelijk) weer eens internet zodat we ons verhaal kunnen updaten en er wat foto’s kunnen bijzetten.
Vanmorgen per trein vertrokken naar onze camper. Na enig zoeken gevonden. Het betalen bleek lastig, creditcard werd geweigerd en ook mijn gewone bankpas. Dat gaat toch niet helemaal vanzelf hier. Uiteindelijk is eerst de borg per creditcard betaald , vervolgens een deel via mijn bankpas en tenslotte het resterend deel weer via creditcard betaald. Er zal wel enig limiet op hebben gezeten, maar uiteindelijk blij dat alles betaald is: immers geen geld, geen camper! Eerste rit was naar de supermarkt waar we proviand insloegen. Daar hebben we ons weer verbaasd over de kosten. Vanuit de camperverhuur hadden we een briefje meegekregen hoe we het snelst naar de Blue Mountains moesten komen. Ondanks een aantal pogingen lukte het ons niet om de weg via dat briefje te vinden, maar uiteindelijk hebben we de route ergens middenin opgepikt.
Het links rijden valt eigenlijk wel mee tot nu toe. Wel heb ik al 150 keer de ruitenwissers aangezet wanneer ik richting aan wilde geven maar verder gaat het redelijk goed. Wanneer je meerijdt met de rest gaat het prima, alleen wanneer je na moet denken (bijvoorbeeld wanneer je alleen een rotonde nadert) gaat het niet echt vanzelf. Wel is het even wennen aan het feit dat de auto hoog is en dus meer gevoelig voor wind, je moet echt wel 2 handen aan het stuur houden.
Onze camper heet “Cheapa Campa” en was ook daadwerkelijk aanzienlijk goedkoper dan anderen. Onze verwachting was dan ook niet zo hoog, maar hij ziet er meer dan redelijk uit. Je kunt zien dat hij gebruikt is, maar verder prima. Het is niet zo dat alles zo’n beetje uit elkaar valt.
Tegen de avond gearriveerd in Katoomba wat zo’n beetje als het hart van de Blue Mountains wordt gezien. Op zoek naar onze camping hebben we het Echo Point al gevonden, wat uitzicht geeft over de Three Sisters. Alleen, wat was het koud! Een striemende wind ging door merg en been en het uitzicht kon ons niet echt bekoren. Wel hebben we daar de route naar onze campsite gevonden en vlak voor het donker kwamen we daar aan. Onze eerste actie was het inrichten van de camper en opbergen van onze spullen. Op het eerste gezicht leek het alsof er erg weinig opbergruimte was, maar met onze gezamenlijke creativiteit is uiteindelijk, inclusief onze reistassen, alles opgeborgen. Dat is eigenlijk de eerste keer dat we blij zijn dat we deze tassen hebben genomen. Onze traditionele “begin van de vakantie” maaltijd gegeten: stokbrood met brie en een stukje ui en tomaat met een glas rode wijn. Laat het nu maar beginnen! Verder nog even plannen gemaakt voor morgen en uiteindelijk op tijd naar bed gegaan, onder andere vanwege de kou.
26 april (Katoomba Falls Caravan Park, Katoomba)
Lekker op tijd wakker met een stralend zonnetje. Wat een verschil met gisteren. Maar koud is het wel geweest vannacht! Dat was goed te voelen toen we beiden midden in de nacht eruit moesten wegens een te volle blaas. Gauw maar achter onze camper de struikjes in. Toen we ’s morgens vroeg wakker werden zagen we een merkwaardige vogel bij ons in de boom zitten en weer iets verderop hebben we eindelijk ontdekt hoe egels overnachten: in de boom! Hoewel ik gisteren de stroom aangesloten had deed onze magnetron en waterkoker het niet. Dat hadden we soepel opgelost door het water te koken. Ontdekte Mar deze ochtend dat er nog een schakelaar omgezet moest worden…
Het is vandaag een fantastische dag geworden. We hebben lekker ontbeten met toast, kaas, ham en marmelade. De kaas en ham waren bevroren, zo koud stond de koelkast! Na het ontbijt zijn we onderweg gegaan voor een mooie tocht. Direct vanaf onze campplaats konden we in een kwartiertje naar de Katoomba Falls lopen. Vanaf daar was er een mooie tocht (Prince Henry route) via prachtige uitzichtpunten naar Echo Point met uitzicht op de Three Sisters (hét beeldmerk van de Blue Mountains). Daar besloten we om de Giant Stairway te nemen (en Giant was hij: bijna 900 treden!) naar de onderkant van de Three Sisters. Inderdaad, naar beneden dus. Vervolgens onderlangs naar de Scenic Railway, volgens de advertenties de steilste spoorweg ter wereld met 52 graden helling. De trein bleek over rails te lopen, maar via kabels naar boven en beneden getakeld te worden. Wel een spannende ervaring! Boven nog genoten van het uitzicht en met een paar minuten waren we terug bij de camper. Al met al toch ruim uur 6 onderweg geweest en wel een beetje bang voor spierpijn morgen van die 900 treden. Het weer was super, dus lekker buiten een biertje gedronken en later een heerlijke douche genomen en gegeten. Voortdurend vliegen en lopen er de meest waanzinnige vogels rond: schreeuwende Ara’s, prachtige parkiet/papagaai achtige enzovoorts. Echt bijzonder. Waar je bij ons een musje ziet, zie je hier prachtig gekleurde vogels. Heel de tijd horen we ze. Marjolein heeft net de afwas gedaan en de BBQ plaats ontdekt. Hier kun je voor 1 of 2 dollar een grote bakplaat huren om lekker op te kunnen BBQ’en en roerbakken. Zeker beter dan het prutsen in de camper. Goed idee voor morgen. We zijn redelijk moe, dus heel laat zal het vandaag niet worden denk ik zo. Nog wel even de plannen voor morgen maken, dan rijden we nog de hele dag door de Blue Mountains en willen op de high-lights stoppen.
27 april (Caracourt Caravan Park, Singleton)
Het is inderdaad niet laat geworden… Vanmorgen wel vroeg op en na een heerlijke douche dus op tijd aangereden. Na onze toch wel forse inspanning van gisteren, had vooral Mar “wat” last van spierpijn en algehele vermoeidheid. Gisteravond was het plan nog om eerst een klein stukje terug te rijden naar de Wentworth Falls, maar dat hebben we uiteindelijk niet gedaan en zijn direct naar ons tweede geplande doel Blackheath gereden en wel naar Govertts Leap voor de Horse Shoe Falls. Vanaf Govertts Leap hadden we zicht op de waterval en een kleine wandeltocht naar beneden zag er aanlokkelijk uit. Hoewel kort, was het wel weer een stevige wandeling en hebben we zeker weer zo’n 150 treden (maar nu ook omhoog!) toegevoegd na ons avontuur met de Giant Stairways van gisteren. Maar het was de moeite waard, het bracht ons naar een fantastisch uitzicht op de waterval en ook over de hele vallei.
De weg ernaar toe was overigens prachtig. Fantastisch mooie lanen met mooie huizen en schitterend aangelegde tuinen die volop in herfstkleur waren. Echt een plek om te willen wonen.
Na het bezichtigen van de Shoe Horse waterval doorgereden richting Lithgrow. Net voor dit plaatsje hebben we de afslag naar Lake Tyell genomen en heerlijk geluncht: zelf klaargemaakt in ons rijdend huisje. Vervolgens naar Windsor gereden waar we hebben gekozen om onze weg richting noorden te vervolgen door Wollemi en Yengo national Park in plaats van over de Pacific Highway. De weg naar Windsor was weer heel anders dan wat we eerder van de Blue Mountains hadden gezien. Heel liefelijk, prachtige herfstkleuren en wat opviel was een enorm aantal appelverkooppunten langs de weg. Het eerste doel na Windsor was een kilometer of 20 verderop overnachten, echter de campplace bleek niet open te zijn voor passanten. Een briefje gaf de tip om de Putty Road naar Singleton verder te rijden tot we na zo’n 80 kilometer een Halfway Roadhouse tegen zouden komen waar we zouden kunnen overnachten, tanken en eten. Echter Halfway Roadhouse was afgebrand en we reden maar door naar Singleton. In dit stuk begon de enorme ruimte die er in Australie is op te vallen. Ongelooflijk grote weilanden met een koe of 4 erin en vrijwel geen huizen of boerderijen te zien. Even verder begonnen de bergen weer.
Een kilometer of 70 voor Singleton ging het lampje van de benzine branden, en het aantal benzinestations op deze route was niet heel dichtbezaaid… Uiteindelijk op tijd kunnen tanken, en toen moesten we nog op zoek naar een campplaats. Inmiddels was het donker geworden en de navigatie werkte nog steeds niet op zo’n manier dat wij het ook begrepen. Toen we (Ton) het eigenlijk al op hadden gegeven en aan het zoeken waren naar “zo maar een plek” vonden we een camping. Lekker pasta gemaakt en gegeten en ook vandaag zou het zomaar kunnen dat het niet zo laat gaat worden…
28 april (Pembroke Tourist and Leisure Park, Armidale)
Vandaag kreeg Marjolein weer praatjes, de vermoeidheid was uitgewerkt. We waren weer vroeg wakker en lekker geslapen. Vannacht was aanzienzienlijk minder koud dan in de Mountains. We hebben besloten niet over de Pacific Highway naar Brisbane te gaan, maar door het binnenland over de New England Highway (15). De kust tussen Sydney en Brisbane noemen ze hier de Goldcoast en is te vergelijken met Spanje (Loret de Mar), er wordt niet echt enthousiast over gesproken, vandaar onze keuze (die ook wat lokale instemming kreeg). Vandaag (en ook morgen) worden reisdagen om een stuk richting Brisbane te komen.
De dag begon mistig, wel droog in Singleton, in de loop van de dag ging het steeds harder regenen. (De Goldcoast heeft > 300 dagen zon per jaar; of we de juiste keuze gemaakt hebben?) Het beginstuk van de trip was niet erg mooi, heel erg veel open mijnbouw met hoge heuvels van afval en enorme apparaten. Verderop werd het mooier met rond Scone enorm veel boerderijen met paarden en wat verder veel koeien en schapen. De wijze waarop hier vee gehouden wordt ziet er wel heel veel beter uit dan bij ons. Enorm veel ruimte, loslopend, eigenlijk zoals in de natuur. In Tamworth halt gehouden en daar liepen we uit bij een wedstrijd Australian Footbal van de plaatselijke helden tegen een voor ons onbekende tegenstander. Een echte mannensport en leuk om te zien. Zeuren en klagen is er hier niet bij. Als onze voetballers dit zouden moeten incasseren zou er voortdurend een ambulance op het veld staan. Ook naar elkaar of naar de scheidsrechter viel geen onvertogen woord. Na de wedstrijd gewoon met elkaar aan het bier. Zo hoort dat.
Het is ons trouwens vandaag opgevallen dat er enorm veel Australische mannen zijn met grote, lange, ruige baarden (en ook een stoere fourwheel drive, vaak met een hond erbij). Waarschijnlijk hebben ze ook motorzagen en bijlen.
De stadjes waar we doorheen komen hebben iets Amerikaans. Meestal een lange weg waarlangs het stadje (500 tot 1000 inwoners) is gebouwd, huizen vaak met een overkapping naar de straatkant toe. Je ziet overigens dat de Australiërs worstelen met de Aboriginals. Als het echte begin van Australië, een streek of een dorp wordt altijd het ‘blanke’ begin aangegeven, maar er wordt wel bij vermeld wie de oorspronkelijke bewoners zijn/waren.
We zijn inmiddels aangekomen in Armidale, waar het met zachtjes regenen is opgehouden. Armidale is een wat grotere plaats met een groot aantal mooie watervallen in de buurt. De highway heet hier zelfs de Waterfall road. De eigenaar van de campsite is een erg joviale en gezellige man en heeft op een kaart de “must see” watervallen ingetekend. Dat is dus voor morgen ons eerste doel. Deze campsite heeft (eindelijk) weer eens internet zodat we ons verhaal kunnen updaten en er wat foto’s kunnen bijzetten.
-
28 April 2012 - 11:03
Marc:
G'day guys, welcome to our part of the world. Niet alle Australische mannen hebben baarden hoor. Wel hebben we allemaal een 4wd en een hond en zeker een kettingzaag en en bijl. Heel veel plezier en geniet ervan. -
28 April 2012 - 11:10
Pa En Ma De Bruijn:
het lijkt ons prachtig zoals jullie het beschrijven maar wat een ellende met dat geld zeg maar ja daar wen je ook wel aan we vinden het fijn dat wij je kunnen volgen het wordt ook mooi beschreven hier alles oke wel koud en regen liefs van deze kant -
28 April 2012 - 11:52
Marc:
Oh ja en pas op voor electric ants in Queensland. En laat even weten of je je eigen mobiele nummer hebt of dat je hier een prepaid nummer hebt gekocht. Als je problemen hebt met je credit kaarten laat het even weten. ANZ moet werken en ook Commonwealth moet werken. Dat is de geel met zwarte bank. -
28 April 2012 - 15:59
Rinus,Jim En Anja:
Leuk dat we jullie zo kunnen volgen
en ook gelijk de foto' s kunnen zien.
Wachten al op het volgende verslag
Nog heel veel plezier -
29 April 2012 - 20:05
Michel En Linda:
Heeee ton en marjolein! Wat leuk om op deze manier al jullie avonturen te lezen!! Wat een verhaal over jullie camper, we hebben erg gelachen toen we lazen over de naam van de camper en die verborgen schakelaar. We kijken uit naar het volgende verhaal en meer foto's. Veel plezier daar! Groetjes, Michel en Linda -
29 April 2012 - 21:04
Margriet Hidding:
Wat leuk om jullie reisverslag te lezen.
Vergeet "morgen" geen oranje muts op te zetten. Het is koninginnedag in ons
kikkerlandje.
Groeten en heel veel plezier,
Margriet Hidding
-
01 Mei 2012 - 05:54
Heather:
Marjolein - de aussie hoed staat je heel erg leuk. Je lijkt helemaal thuis daar. super leuk om zo jullie te volgen. Ik verheug mij op de volgende verslag.
Groetjes & veel plezier, Heather. -
01 Mei 2012 - 11:45
Astrid:
Ik geniet van jullie verhalen, ben jaloers!! En wat gaaf dat er foto's bij zitten nu, super!
Tot de volgende!! -
01 Mei 2012 - 13:51
Albert:
Hallo Ton,
Het kan in Katoomba flink spoken. Ik ben de laatste keer naar beneden gelopen (en omhoog :-() terwijl er niets te zien was, alleen mist. Alles vochtig en glad, totdat ik onder de mist terecht kwam: schitterend!
Geniet! :-)
Jullie pakken het overigens goed aan met zo'n camper.
Groetjes, Albert -
03 Mei 2012 - 15:30
Lars:
Leuk om het allemaal bij te houden! Uit je sms begreep ik dus dat je nu weinig internet heb! Spooky ik zou noet weten wat ik zou moeten hoor!! Haha! Hier hebben we heerlIjke koniningendag gehad! Zelfs lichtjes verbrand! Me nieuwe afdeling is wel even wennen! Maar komt allemaal goed! Heeel veel plezier daar! Love jullie!! Xxxx -
03 Mei 2012 - 15:30
Lars:
Ook leuke foto's natuurlijk!!! -
04 Mei 2012 - 08:05
Klaas En Jasmijn:
Hey Ton en Marjolein,
Wat leuk om zo te lezen hoe het jullie afgaat in Australië!!
Geniet van dit mooie land en elkaar!!
Wij blijven jullie volgen, kom maar op met het volgende verslag :)
Liefs Klaas, Jasmijn en Nienke
-
07 Mei 2012 - 08:49
Annemieke:
Hoi Ton en Marjolein,
Fantastisch om jullie zo te volgen en een beetje met jullie mee te reizen. Goed om te zien dat het genieten al is begonnen.
Kijk uit naar jullie volgende bericht :)
Groet Annemieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
