Vietnam/Cambodja: Hoi An, Saigon en Siem Reap

14 april, Ho Chi Min City (Saigon)
Vanmorgen vroeg vertrokken om naar Saigon te vliegen. Het vliegveld van Saigon ligt tegen/in de stad en zodoende waren we voor 12 uur al in ons hotel. Het Novotel, ons beste hotel tot op heden (leve de puntjes uit Groningen). We zitten in District 3, tegen District 1 aan: de perfecte plek. 's-middags de stad in gelopen, naar het Postkantoor (gebouwd door mijnheer Eiffel) en de Notre Dame en daar verder in de buurt wat rondgekeken. Lekker streetfood gegeten en toen terug naar ons hotel naar het zwembad en daarna naar de Toproof bar op de 20e verdieping. Prachtig uitzicht en een perfecte sfeer. Lekker wat gedronken (hoe heet die australische wijn ook al weer?). Prijzen worden wel ongeveer met de verdiepingsnummer vermenigvuldigd, maar leuk en lekker is het wel!

15 april, Ho chi Min City
Marjolein werd vanmorgen op een positieve manier gek van het ontbijtbuffet. Keuze uit alles zo ongeveer. Wat een luxe: geen gebakken rijst of een broodje met ei. Nou, dat hebben we ook gedaan!
Daarna ging Ton naar het war-museum en heeft Marjolein zich getrakteerd op een lekkere massage en pedicure- en manicurebehandeling. De musea zijn hier tussen 11:00 en 13:30 uur gesloten en in die tijd is Ton met een fietstaxi de stad doorgegaan. Bij een museum konden we toch buiten een aantal dingen bekijken en dat waren de kanonnen, vliegtuigen en tanks die Vietnam bevrijd hadden. Ook hadden ze wat wrakstukken van Amerikaanse vliegtuigen neergelegd. De fietstaxi berijder kon zijn trots en plezier niet verbergen toen hij me alles liet zien en ik moest van alles een foto maken (of hij deed dat met mij erop). Daarna nog naar een prachtige pagode geweest, waar het Boeddhisme weer op een totaal andere manier beleefd werd dan in Myanmar. Erg mooi om mee te maken.
Door naar het het warmuseum en daar heb ik een indrukwekkende middag gehad. Het begint met tonen van buitgemaakt oorlogstuig van de Amerikanen maar in het museum gaat het eigenlijk alleen maar over de misdaden die de amerikanen hebben begaan. Natuurlijk eenzijdig, maar je wordt er wel stil van wanneer je de oorlog door de ogen van de vietnamees bekijkt.
Daarna Marjolein opgehaald en zijn we naar de dag- en nachtmarkt gelopen. Wat een gigantische markt, druk, warm en werkelijk alles kun je er kopen. Tussen 5 en 7 uur wordt de markt omgebouwd van dag- naar nachtmarkt (standjes worden leeggemaakt en weer opgebouwd). Voortdurend wordt je aangesproken en als je ook maar een beetje laat blijken dat je interesse hebt dan kom je bijna niet meer van de verkopers af. En er moet hard onderhandeld worden, keihard. Onze aankoop van die dag zijn nieuwe slippers voor Marjolein die na een hard onderhandelingsspel uiteindelijk voor de helft van het openingsbod van eigenaar wisselen. Gelukkig hebben ze tijdens het onderhandelen ook wel humor. Daarna doorgelopen naar "backpackers-area" en daar hebben we heerlijk op straat kunnen eten en hebben een prima plekje gevonden voor een paar biertjes. Het leven in Saigon is nog niet zo verkeerd.

16 april, Ho Chi Min City
Vanmorgen weer genoten van het ontbijt. We hadden een rondleiding (withlocals) gepland/willen plannen om naar de tunnels te gaan, maar dat is helaas misgelopen en gaat niet door. Daarom zelf maar onderweg gegaan naar de dierentuin en botantische tuin. Kleine kermisachtige dierentuin waar we naast de bewust getoonde dieren ook behoorlijk wat ratten zagen rondlopen. Amusant was ook dat de een aantal apen (de jonkies) door de tralies konden en buiten hun hok rondliepen. Daarna naar het historisch museum. Leerzaam om te zien dat Vietnam eigenlijk al meer dan 1.000 jaar overheerst is en voortdurend voor zijn vrijheid heeft gevochten. Daarna de kaarten gepost op het postkantoor en na een bezoek aan de markt en een nieuw keihard gevecht is ook Ton nieuwe slipppers rijker. Echte Adidas, voor een goed prijsje! Weer gegeten in de "backpacker-area" en daarna nog een laatste glas wijn op het dakterras van ons hotel gedronken.

17 april, Siem Reap
Vanavond vliegen we om 7:30, zo we hebben nog alle tijd om te genieten van het uitgebreide ontbijt en om daarna nog naar het Ho Chi Min museum te gaan. Na een behoorlijke wandeltocht komen we aan bij het museum, wat helaas op maandag dicht blijkt te zijn... Rustig terug gewandeld, nog wat gegeten bij onze 'favoriete' Banh Mi verkoopster, wat rondgekeken en terug naar het hotel. Op naar het vliegveld en Cambodja! Agassie achtergelaten voor een nieuwe lezer.
Na een korte vlucht landen we om 8:30 in Siem Reap. Airportshuttle van het hotel was geregeld, dus wij zagen ons al op zeer korte termijn achter een lekker biertje in ons hotel zitten. Niet dus. In het vliegtuig moesten we 2 formulieren invullen: een arrival en een departure kaart en een "nothing to declare" formulier voor de douane. We dachten hiermee klaar te zijn, echter om het land binnen te komen is nog een visum nodig, en daar moeten andere dingen voor gebeuren. Een ander formulier, met feitelijk dezelfde vragen als op de arrival kaart. Tientallen mensen staan het nieuwe formulier in te vullen en de rij groeit en groeit. Terwijl ik in de rij sta vult Marjolein de formulieren in. Samen met de benodigde $ 60 en een pasfoto overhandigen we de formulieren en dan begint het eigenlijk pas. Cambodja heeft een bijzonder visum-proces geïmplementeerd. Zonder uitleg of toelichting worden we ongeduldig een rij in gewezen. Heu, wat, o, iedereen wacht hier op het terugkrijgen van het paspoort met visum. Ah, langzaam zien we het proces: alle paspoorten gaan langs 6 buitengewoon hardwerkende Cambodjanen. Een controleert wat, de volgende plakt het visum erin, de derde geeft het door, de vierde schrijft er iets bij, de vijfde doet ook nog wat (stempel?) en de zesde geeft het door aan de chef de de namen die op de paspoorten staan opleest zodat je je paspoort terug krijgt. Iedereen probeert zo dicht mogelijk bij die man te komen, dus enigszins chaotisch is het wel. De chef heeft gelukkig een heerlijk gevoel voor humor tijdens het teruggeven en houdt zo de sfeer goed. Na bijna een uur hebben we ons paspoort terug, maar daarmee zijn we nog niet onderweg naar het biertje. Eerst nog door de paspoortcontrole, een proces wat weer zeker een half uur duurt. Lange rij, stug kijkende ambtenaar, foto, vingerafdruk van al je vingers, weer/nog moeilijk kijken en dan ineens bang-bang, de verlossende stempels. Weer een horde genomen, nu de bagage van de band plukken (te zien aan het aantal items op de band van onze vlucht zijn we een van de eersten die erdoor zijn) en door naar de laatste hindernis: douane. Dat valt mee, dit is enkel het afgeven van het blauwe formulier. Je vliegt sneller van Ho Cjhi Min city naar Siem Reap dan dat je van het vliegveld af bent!
Buiten staan ongeveer 100 mensen te wachten met namen van gasten op bordjes, al snel zien we "onze" man. Aardige gast die ons op de stoep parkeert om de auto te halen. Althans dat dachten we. Nee, weer anders dan verwacht. Hij komt terug met een soort koets die aan zijn motor gekoppeld is, de Cambodjaanse versie van de tuctuc. Briljant! Rustig rijden we naar ons hotel, over de grote weg. Dan nemen we een afslag en verdwijnen in de volledige duisternis op een slechte weg en dan ineens een hagelnieuw hotel. Zwembad, mooie bar, prachtig verlicht en een reusachtige kamer! Dat gaat wel lukken hier.

18 april, Siem Reap
Vandaag rustig opgestart en naar Siem Reap geweest. Lekker geluncht en wat rondgelopen en uiteindelijk in Pubstreet aanbeland. Inderdaad lekker biertje gedaan en wat gegeten. Het is behoorlijk warm hier, graad of 37 overdag en 's-nachts koelt het af tot 28 graden. Zelfs als je niets doet loopt het zweet in straaltjes van je af.
Nog een tuctuc voor donderdag geregeld, ben benieuwd het lijkt wel een speciale gast. Vroeg naar bed, morgen worden we om 4:30 uur opgehaald door een gids en tuctuc driver.

19 april, Siem Reap
Om 4 uur ging de wekker en om half 5 zaten we in de tuctuc onderweg naar Angkor Wat. Eerst nog een kaartje kopen bij het tickethuis, waar het al een gezellige drukte was. Daarna door naar de tempel. Wij kozen ervoor om de zonsopgang van buiten het complex te bekijken, omdat volgens onze gids er duizenden mensen elkaar verdringen binnen de tempel. Het was een mooie belevenis om daar zo vroeg te zijn en de natuur om je heen te zien ontwaken. Ineens begonnen alle cicades gelijk een enorm lawaai te maken om 10 minuten later daar weer mee te stoppen. Maar eigenlijk vinden wij veel van de zonsopgangen en de -ondergangen zwaar overgewaardeerd. Wat wij eigenlijk het mooiste vinden is juist de andere kant van de zonsopgang of -ondergang. Dus de tempels bekijken met de zon in je rug, het licht is dan zo mooi en warm en dat zie je terug op de tempels. Maar goed, bijzonder was het wel om hier te mogen zitten.
Na de zonsopgang gingen wij het Angkor Wat tempelcomplex in, terwijl er al heel veel mensen weggingen. Dat had onze gids ook voorspeld "die willen het ontbijt in het hotel niet missen". Wij ook niet: we hadden het bij. In een doosje. De gids nam ons mee naar een plek waar meer mensen zaten te ontbijten, aan de voet van de tempel. Een mooi moment.
Later zijn we de tempel ingegaan en die was toch wel een stuk groter dan ik verwacht had. Blijkt het grootste religieuze bouwwerk ter wereld te zijn. We zijn er helemaal doorheen en omheen gelopen. indrukwekkend en prachtig brengen het gevoel wat we daar kregen het best onder woorden.
Daarna doorgereden naar Angkor Thom de stad. Deze stad is honderden jaren geleden verlaten toen de koning met alle onderdanen naar Pnohn Phen vertrokken zijn. Deze stad lag wat te dicht tegen de grens van Thailand aan en daar waren de verhoudingen niet al te best mee. Tsja, dat is dit ook een oplossing. Aangezien stenen alleen voor tempels gebruikt werden en het hout het al die jaren niet overleefd heeft, is er niets meer te zien van de huizen van de bevolking, maar nog wel een paar tempels. De stad was 3 bij 3 kilometer en er leefden 1 miljoen mensen! Daarmee was het een grotere stad dan Londen en Parijs in die tijd. Cambodja (Khmer) was toen een machtig rijk. We hebben er 2 prachtige tempels bekeken en door het gebied van het paleis gewandeld. Wanneer je de ruimte van de tempels en het paleis van het oppervlakte haalt, konden wij ons helemaal niet voorstellen hoe hier 1 miljoen gewoond hebben. Waar laat je ze? Ondertussen was het middag en was de zon weer ongenadig heet. Op naar de lunch met koele drank en een koele omgeving.
Hoogtepunt voor ons was het bezoek aan de Ta Phrom tempel, de jungletempel. Deze tempel hebben ze eigenlijk als enige na de herontdekking niet echt gerestaureerd en je ziet dan ook nog steeds de kolossale bomen die in, over en door de tempel groeien. Onwaarschijnlijk mooi. Verder is de jungle die bezit van de tempel had genomen uiteraard redelijk teruggesnoeid, maar het is heel goed voor te stellen hoe de tempel is aangetroffen. De resten die nog overeind staan geven een goed beeld hoe het was en ook dat is imponerend. De tempel is gebruikt voor de film Tomb Raider. Een van de drukste plekken is dan ook de "Tomb Raider tree", dat is de plek waar Angelina Jolie als Lara Croft te zien is. En ook Marjolein heeft daar gestaan!
Daarna hebben we in het zwembad van het hotel nog heerlijk nagenoten, gebruik gemaakt van de poolbar en lekker gegeten. Medewerkers zijn super aardig en zeer gedreven om het iedereen naar de zin te maken. Terwijl we in het zwembad waren was er een teammeeting in het restaurant en later daar met een van de barmannen over gesproken. De kwaliteit van de dienstverlening moest omhoog was de boodschap tijdens de meeting. Goed is niet voldoende en de klanten moeten een onvergetelijke ervaring hebben en daardoor komen er nieuwe klanten. Waar hebben we dat eerder gehoord?

20 april, Siem Reap
Vandaag op stap met de Rock & Roll tuctuc. De man die we eergisteren hadden gezien in pubstreet en vastgelegd voor vandaag. Wat een dag, wat een kerel. Na zijn monnikschap is Borei (of Borey, we mogen zelf kiezen) tuctuc driver geworden. Zijn eerste thema was flower tuctuc, maar dat was wat soft vond hij zelf. Nu heeft hij een laptop ingebouwd met muziek, film en documentaires, speakers, discolichten, een spelcomputer voor de jeugd en allerlei andere zaken. Overal waar hij komt kennen ze hem of ze kennen hem als hij er geweest is. Hij is, volgens zeggen, de enige tuctuc driver met een vermelding in de Lonely Planet. Voor de interne communicatie zet hij een headset op zodat hij over de speakers kan blijven praten en als we karaoke zouden willen doen; ook een microfoon is aanwezig.
Eerst naar het warmuseum. Een verzameling kanonnen, tanks, geweren, munitie, mijnen, mortieren, etc. Alles gewoon aan te raken en wat lukraak neergezet. Altijd gedacht dat de Rode Khmer in 1979 verslagen was, maar die hebben tot in 1999 nog een guerilla oorlog gevoerd. Daarna onderweg naar de Banteay Srei tempel. Een uurtje rijden met de tuctuc. De tuctuc van Borei had echter problemen met de motor en daardoor weinig vermogen. We werden dan ook door alles en iedereen ingehaald. Om het leed wat te verzachten werd de bank in relaxmodus gezet, zodat we bijna liggend rustig om ons heen konden kijken. Muziek lekker aan en we werden voorzien van een vers suikerriet drankje. Heerlijk zoet en toch verfrissend. Voor de tempel ligt het landmijnmuseum van Aki Ra. Daar zijn we eerst gestopt. Een man met een aangrijpend levensverhaal (even kort: ouders door Rode Khmer vermoord, kindsoldaat gemaakt, duizenden mijnen gelegd voor de Rode Khmer, ontsnapt bij de Rode Khmer, gevochten tegen de Vietnamezen en de Rode Khmer, na de oorlog actief in het ruimen van mijnen en nu daar nog steeds actief in en hij heeft een NGO om slachtoffers van mijnen en kinderen in nood te helpen). Als museum was het niet bijzonder, het verhaal en de achtergrond was wel erg indrukwekkend.
Hierna gelunched en door naar Banteay Srei, de "vrouwentempel". Een mooie, "lieve" tempel. Niet erg groot, wel prachtig. Terwijl ik nog wat foto's aan het maken was, hoorde Marjolein tot haar verbazing dat een Duitse toerist met een politieman nogal agressief in onderhandeling ging om een politiepet te kopen. In de beleving van Marjolein vond de politieman het helemaal niet leuk, toch verwisselde uiteindelijk de pet voor $ 8 van eigenaar. Terwijl Marjolein nog steeds wat verontwaardigd was over het gedrag van de toerist en verbaasd over het gedrag van de politieman, werden we aangesproken door een andere politieman die een insigne uit zijn zak haalde en vroeg of die wilde kopen! Later die dag nog een andere agent of we zijn pet wilde kopen. Heel bijzonder.
Op de terugweg nog even gestopt bij een dame die palmsuiker maakte, altijd leuk.
We zijn daarna nog een keer naar de Ta Phrom (jungletempel) gegaan en daar was het nu bijna nog mooier. Eind van de middag waren er bijna geen toeristen meer en ook het licht was al een stuk mooier doordat de zon lager stond. Toen we terugkwamen bij de tuctuc zat die helemaal vol met kinderen die normaal soeveniers verkopen, maar nu naar een film zaten te kijken. Ze vergaten gewoon te verkopen! Mooi. De zonsondergang hebben we gezien vanaf de Pre Rub. Daarna (en nu kwam Borei zijn verlichting en lasershow pas echt tot zijn recht) in de rock & roll tuctuc nog wat gedronken en nagepraat. Op de terugweg kwamen we langs het ticketoffice waar we gisteren heel vroeg geweest waren. Dat terrein was nu veranderd in een gigantisch 'feest'terrein, met eten, drinken en een complete kermis. En dat terwijl we 5 minuten daarvoor nog als laatste bij de Pre Rub tempel in alle rust (nou ja) stonden.
We waren rond 20:00 uur terug in het hotel en behoorlijk afgedraaid. Nog wel lekker gegeten en afscheid genomen van de medewerkers daar. Hele lieve en leuke mensen.